Imagination du moi

 

Parfois les pas du temps

s’arrêtent et le silence alors

s’installe, tantôt terrible

odieux obscur et plein d’angoisse

épais inéluctable

tantôt plus clair, apparaissant

pétri de lumière

pur, infini, limpide

et léger, si léger

que tu ne peux rester

là non plus

dans toute cette lumière

soudaine intense

que tu donnes et reçois

qui te brûle

au moment de calme

où le temps s’arrête

et le silence attend lumineux

et le temps attend lui aussi

que tu t’effaces

*

Immobile à tous les pas

sans un geste j’accomplis

une foule de gestes je sens

le moindre geste

                            plaisir

tu es du temps le terrible

principe où se rencontrent

privation et multitude

angoisse durable le temps

inlassable inexorable

où j’endure, tout dure

où je me trouve, je me retrouve

et vois

à travers l’espace du temps

le temps du corps, qui prend corps.

 

 

Traduit du grec par Michel Volkovitch

in, « Anthologie de la poésie grecque contemporaine, 1945 – 2000 »

Editions Gallimard (Poésie), 2000

 

Φαντασία του εγώ

 

 

Κάποτε τα βήματα του χρόνου

παύουν και τότε η σιωπή

γίνεται, πότε φοβερή κι απαίσια

γεμάτη σκοτάδι, έννοια

πυκνή αναπότρεπτη μοίρα,

πότε ξανοίγει, φαίνεται,

φανερώνεται ουσία φωτός

άπειρη, καθαρότατη, διάφανη,

τόσο ελαφριά, ελαφρότατη,

που δεν μπορείς

ούτ’ αυτού να σταθείς

καθώς φέγγεις, φέγγεσαι

έξαφνα οξύτατα,

καίεσαι από φως,

τη στιγμή της ησυχίας,

της παύσης του χρόνου

κι η φεγγερή σιωπή περιμένει,

στέκεται ο χρόνος και περιμένει,

για να εξαφανιστείς.

*

Ακίνητος σ’ όλα τα βλέμματα

είμαι δίχως κίνηση εκτελώ

πλήθος κινήσεις αισθάνομαι

την κίνηση πάσα

ηδονή

του χρόνου είσαι η φοβερή

αρχή εκεί συναντάται

η στέρηση και το πλήθος μεγάλο

έννοια διάρκειας ο χρόνος

διαρκεί ακατάβλητος αμετάβλητος

εκεί όπου αρκούμαι, διαρκούμε

εκεί ανευρίσκομαι, βρίσκομαι

ξανά και βλέπω

μέσ’ απ’ τον χώρο του χρόνου,

τον χρόνο του σώματος σώμα.

Voir aussi :

Tristesse de la cité / Ηλυπημένη πολιτεία (09/05/2024)